Moppentappers & schnabbelaars
In mijn bespreking van Reis om mijn schedel van de Hongaarse humorist Frigyes Karinthy merkte ik op dat we tegenwoordig ruimschoots gewend zijn aan het zogenaamd lichtvoetige proza van columnisten die hun dagelijks leven breed uitmeten om het publiek te amuseren. Om die reden hield ik een beetje mijn hart vast voor Zeven vette jaren van Etgar Keret (1967), want op het omslag zien we een wellicht grappig bedoeld fotoshopbeeld met de schrijver in de hoofdrol en op de achterflap wordt aangekondigd dat Keret op ‘tragikomische wijze verslag doet van zeven jaren van zijn persoonlijk leven, die samenvallen met de eerste levensjaren van zijn zoon Lev.’ (meer…)